Boos, maar niet op jou.

Warm en vriendelijk was je,
voor ons, kinderen, de zon.
Je maakte dingen mogelijk
als het, soms bij ons, niet kon.
Later pas, heb ik begrepen
dat jij het was, die rijke bron.

Gelukkig werd, en ben je gebleven,
gelukkig met Nanda, trouwe levensgezel.
Geloof en hoop, en ook de liefde
die pasten bij je, wonderwel.
Dan komt de tijd met al zijn jaren,
die drukken, slopen, tot Donne's bell.

Nog één maal mag ik je bezoeken, te snel, ik ga, verdomd, verdriet!
Daar lig je, koud, en ja, daar lig je.
Ik zie je maar je bent er niet.

Bram, 14 december 2014