Opnieuw 4 mei

Herdenken?

Wie?
Zij die de moed hadden
te zeggen
dit nooit meer?
Zij zijn niet meer maar
had dat zin?

Zij zijn voor niets gestorven
want
niets
hebben we geleerd en
fris en vrolijk
stappen we de volgende
oorlog in.

Herdenken?

Er valt niets te
herdenken als er
niemand
meer
is.

Björköby, 2022-05-01

Omkijken

Ik kijk terug en zie
een autistisch
kind
dat met veel geluk
een leven leidde
waarin het
thuis
kon zijn.

Volwassen, ja, maar laat.
Inzicht nu in
wat dat kind
gedaan
maar
vooral ook
nagelaten
heeft.

Het spookt altijd
rond in mijn hoofd
waar het nooit rustig is
en
nooit
zal zijn.

Björköby, 2022-04.

Voor V&H

Herfst

Er is een herfst nu
plotseling ingevallen maar
na een zomer vol en rijp.

Bitter is het
door die herfst
te moeten gaan,
voor wie samen
in die zomer waren.

Altijd zal die zomer leven.
Herinneringen sterven niet.

Björköby, 2022-04-01

Lijf

Ik leef in dit
geteisterd lijf
maar
het laat me steeds nog
doen
wat ik verlang.

Zolang het me dat
toelaat zal ik het
eren, verzorgen,
er plezier
aan ontlenen.

Eens zal het,
moe,
de ongelijke
strijd gaan staken.

Dan zal ik, dankbaar voor
wat het voor me was,
het eervol
na een laatste groet
verlaten
om te gaan op
een pad waar ik het niet
meer nodig heb.

Björköby, 2021-03-20

Hype

Wat hebben we geklapt
voor al die werkers in de gezondheidszorg.

Wat waren we enthousiast!
Dat applaus is allang verstomd.

Het virus niet.


Björköby, 2020-10-25

4 mei 2020

Een Rotterdammer huilt
niet.

Dat propje in zijn keel
dat slikt ‘ie weg
en denkt snel verder
aan de toekomst.

Op 4 mei even niet.

Dan is er het verleden.

Dan is ‘ie even héél stil.


Björköby, 2020-05-04

Outbound

Göteborg glijdt onder de lage
luchten langs de nauwelijks
zichtbare eilanden ons voorbij.

In haar lange armen
varen we naar
open water.

Betraand zegt ze ons
goede reis.


AvH, 9-11-2019

14 mei

Op 14 mei veranderde,
verpulverde,
mijn vaders stad
voorgoed.

In het bouwrumoer van later
verdween het verleden
onverbiddelijk en
in een bruisend, stampend, heden
groeide ik nieuwsgierig op.

Soms kon hij nog wel zoeken
waar een geliefde plek
ooit was.

Bovenal waren we gelukkig in
een stad die snel genas.



Björköby, 11-5-2018

4 mei

‘Lieve poes’ schrijft Willem
aan Sofia
die later mijn moeder
zal zijn.

‘Honey bun’ schrijft John
aan Jane.
Hij heeft de avond niet
eens gehaald.

Ik houd even m’n bek.



Björköby, 4-5-2018

Dichtertje

Al dichtend
dichter bij
een gedicht
te komen.

Dichter bij?
of
dichter zijn?

Nooit zul je 't
zeker weten.

AvH, 2018-04-25

Lisa

Fika na een concert.

Vrolijk, ontspannen
napraten.

Al pratend loopt ze
naar de piano en
opeens
vloeit daar Mozart
moeiteloos
de ruimte in.

AvH, 2017-12-27

Oorlog in m'n hoofd II

Er is een maalstroom
in m'n hoofd die bijna
niet te temmen is,
die doorgaat,
ongebreideld
ondanks mijn futiel
verzet.

En toch, na lange, lange
jaren,
waar inzicht zwaar
bevochten werd,
was er,
niet immer nog,
maar soms slechts,
rust om orde af te dwingen.

Nu wegen jaren en mijn lijf is winter
maar zelfs de winter biedt een nieuw begin.

AvH, 2017-08-02

Oorlog in m'n hoofd

Soms, laat in de nacht, onrust.
Te laat, te wakker, dan, juist dan
komen de spoken, ze gaan niet,
ze blijven zolang ik niet ben.

Zijn?
Slapend ben ik niet.
Wakker dan, gevlucht voor
de spoken, drijfnat bezweet.
Rechtop in bed. Gestolen rust.

Terug?
De droom is weg.
Rust dan, geen slaap.

Björköby, 2016-08-18

Voet, een discussie

Bram: M'n voet beweegt weer!
Doe jij dat God? Zieltjes winnen? eikel!
God: Ik ook van jou.

AvH, 10-6-2016

Gejat van Slauerhoff

In een gedicht daar kan ik leven,
daar is geen pijn,
daar kan ik zijn.
Geen lijf, geen angst, geen angst en beven.

Maar hier, op aard, daar woont mijn lijf,
bij dit gedicht en bij wat pijn
zonder die ik niet mijzelf zou zijn.
Ik ben, ik schrijf, en ondanks alles, blijf

in een gedicht?
Maar daar is zij niet
met wie ik al zo lang gelukkig ben.
Die mij, en ik haar, heb gekozen en
die mij nooit een ogenblik verliet.

In een gedicht kan ik niet altijd zijn.
Bij m'n geliefde wel, desnoods met ook wat pijn.

Björköby, 2016-02-04

Kopie?

Er is van ieder een kopie
die zelf natuurlijk dat niet ziet
want kent wie hem ontmoet nog niet,
of nooit want ik alleen weet wie ik zie.

AvH, 1-2-2016

Harm in een Haiku

Harm heeft gelopen.
Lopen, dat is zijn leven.
Nog heel lang hoop ik.

Björköby, 20-3-2015

Onmacht

Ik was een kind en kon nog huilen,
puur uit kinderlijk verdriet.
Veel te snel al, niet veel later, was die kracht er niet.
Ik was al weg, op pad langs levens klem en kuilen.

Geliefden waren er, zo velen, wier leven hen te snel verliet.
En ik?
Ik zocht niet meer maar werd gelukkig met wie ik later heb ontmoet.
Met één blik op een schietbaan heb ik haar, en het geluk begroet.
Maar huilen om wie ik had verloren? Huilen, nee, dat kon ik niet.

M'n liefste ben ik gaan waarderen toen leven niet vanzelf meer sprak
en toen ze onvermoeid heeft volgehouden, sterker, sterker nog dan ik.
We zijn er nog, en heel gelukkig in een nieuw leven met een nieuwe blik.
Daar kan ik, daar kunnen wij, zo moet ik zeggen, leven onder een eigen dak.

Wie ik verloor zal bij me blijven, voor hen is er geen ver verschiet.
Maar huilen om wie ik heb verloren? Huilen, nee, dat kan ik niet.

Bram, 6 januari 2015

Tante Rie

Ze komt half omhoog uit haar stoel.
Kom je snel weer?
Haar ogen schitteren.
100 is ze, en nog…

AvH 30-4-2012

Kiev

Papa, waar ligt Kiev?
Kiev ligt achter het ijzeren gordijn.
Niet dat het veel uitmaakt,
er is niemand meer.
Alles is er
dood.


Borne, 3-5-1986

Jij

Opeens ben je er.
Tastbaar, maar van een afstand.
Schok van herkenning.


Borne, 25-4-1985

Ijsafzetting

Mijn wagen start niet.
Als ik uitgevloekt ben zit
de voorruit vol rijp.


Borne, 12-01-1985

Stuk

Volmaakt bewegen
wordt pas werkelijk gezien
als je zelf stuk bent.


Borne, 10-12-1984

Kennis

Kennis vergaren
is telkens weer beseffen
hoe weinig je weet.

Borne, 30-11-1984