2014

Gezin in vijf kwatrijnen

Gezin in vijf kwatrijnen

Joke

Heel erg moe maar ook heel blij.
Aangekomen in haar huis,
haar nieuwe Zweedse thuis.
Veel gestress moet nu nog komen, veel gestress is al voorbij.

Han

Regelend, vermoeid maar niet verslagen.
Voor ieder is een vriendelijk woord
en zonder merkbaar daar te zijn komt alles toch op tijd aan boord.
Nu komt snel de tijd voor rust en mooie dagen.

Nathan

Aandachtig soms en heel oplettend
loopt hij in z'n nieuwe wereld rond.
Vrolijk van wat hem vertrouwd is, dat het hem opnieuw weer vond.
Hier wordt Nathan heel gelukkig, heel? Ik zeg zelfs meer: ontzettend!

Yun

Yun is boos op heel de wereld, heel de wereld, iedereen!
Ze is er wel maar ook weer niet
want wat je ziet is haar verdriet.
Gelukkig heeft ze Han en Joke, die kijken door dat alles heen.

Moseo

Moseo die kleine koning
loopt door zijn wereld met gemak.
Soms, niet eens zo heel erg merkbaar, neemt 'ie iedereen op de hak.
't
Is hem snel al weer vergeven in zijn verre nieuwe woning.

Bram, 30-12-2014

Rust

Rust

Er is mij iemand weggenomen
die ik misschien niet missen kon.
Ze was pas laat, en in de late zon
gelukkig, onder stille bomen.

Geluk, ze heeft er voor gestreden
tegen, soms, van wie ze hield,
en die haar juist ontzegden diegene die haar had bezield.
Had ik dat, en toen, begrepen, dan had ik toen, voor haar gebeden.

Langzaam en hard, zo is het leven.
Het sloopt, het maakt de dagen één.
Verloren, die herinneringen, er blijft ten eind van alle géén.
Dan rest alleen nog maar dat ene, het eindelijk, eindelijk overgeven.

Daar ga je, en je wordt begroet, door allen die, zoals je wist,
jou zullen ontvangen, daar waar je werd gemist.



Bram, 22 december 2014

Nita

Boos, maar niet op jou.

Warm en vriendelijk was je,
voor ons, kinderen, de zon.
Je maakte dingen mogelijk
als het, soms bij ons, niet kon.
Later pas, heb ik begrepen
dat jij het was, die rijke bron.

Gelukkig werd, en ben je gebleven,
gelukkig met Nanda, trouwe levensgezel.
Geloof en hoop, en ook de liefde
die pasten bij je, wonderwel.
Dan komt de tijd met al zijn jaren,
die drukken, slopen, tot Donne's bell.

Nog één maal mag ik je bezoeken, te snel, ik ga, verdomd, verdriet!
Daar lig je, koud, en ja, daar lig je.
Ik zie je maar je bent er niet.

Bram, 14 december 2014