Terug naar toen

Eén biertje maar, één
met Cees, ooit m’n oudste broer.
Niet, nooit, voorbij, voor altijd.

Björköby, 30-8-2018.

Angst

Strak om de aarde
spant een angstig dunne schil.
We willen niet zien.

Björköby 2-8-2018

Een dag

Een dag geen pijn.
Een dag bevrijd.
Een dag rust.
Een dag.

Dag!

Björköby, 30-7-2018

Voor Erik

Emotie
De oude ging heen.
De jonge kende hem laat.
Ze waren verwant.

Vaak deelden ze hun passie,
hoe kort ook de tijd hen liet.


Björköby, 21-7-2018

Onrust

Nömmen heeft geen rust.
Wind jaagt haar onstuitbaar op.
De zon ziet, en zinkt.

Björköby, 21-7-2018

Hoop.

Wolk, zilveromlijnd.
Haar regen bereikt ons niet.
Verschroeide aarde.

Björköby 16-7-2018

Zomernacht

Staalblauw de hemel.
Wat wolken scherp getekend
in de noordse nacht.

Björköby, 2018-06-26

Voor E.

Kapot
Kapot, dit lijf
maar moet er
toch mee verder.
Verder want kapot is
niet, is nooit,
het eind.

Dat einde, ooit,
dat zal ik, gotverr...,
zelf bepalen,
al levend,
slepend,
nimmer!
door wat
of wie
dan ook
beperkt.

De oorlog die
dit leven is,
die zal ik ooit
verliezen.

De slag van nu,
er volgen vast
nog vele,
die zal ik aangaan
telkens weer.

Ooit,
komt
de slag
die mij zal
vellen.

Dan is er rust
maar weet!
Dan hoef je niet te rouwen.

Dan heb ik geleefd,
bewonderd,
bovenal
jou liefgehad.

Björköby, 2018-06-25

Beperking

Er is pijn in beperking
maar ook meesterschap.

Telkens weer dat gevecht
om
door beperking
heen
meesterschap
te benaderen.

Spaarzaam
de momenten
waar je die pijn,
die trap naar
meesterschap,
herkent.

Daar,
mag je rusten,
en vertrouwen in
aan wie je
je werk
toevertrouwt.

Björköby, 31-5-2018

Droog

Op wat ooit groen was
schroeit de zon genadeloos.
Prijs van de zomer.

Björköby, 31-5-2018

14 mei

Op 14 mei veranderde,
verpulverde,
mijn vaders stad
voorgoed.

In het bouwrumoer van later
verdween het verleden
onverbiddelijk en
in een bruisend, stampend, heden
groeide ik nieuwsgierig op.

Soms kon hij nog wel zoeken
waar een geliefde plek
ooit was.

Bovenal waren we gelukkig in
een stad die snel genas.



Björköby, 11-5-2018

Voorjaar

Nömmen is weer vloeibaar.
Ontworsteld aan het ijs.

Het voorjaar deed het smelten,
het lag er zo lang op.

Nu, samen met de wind,
kabbelt ze
de oren van m’n kop.

Björköby 6-5-2018

4 mei

‘Lieve poes’ schrijft Willem
aan Sofia
die later mijn moeder
zal zijn.

‘Honey bun’ schrijft John
aan Jane.
Hij heeft de avond niet
eens gehaald.

Ik houd even m’n bek.



Björköby, 4-5-2018

Pijn

Pijn, elke dag pijn.
Vechten dan, de zon zien en
doorgaan.
Werken aan
de rest van een leven dat
leefbaar is en blijven moet.


Björköby, 4-5-2018

Hert

Roerloos staat het hert
en kijkt verveeld de weg af.
Op tijd geremd, de
schrik nog in de keel gesmoord.
Als ze ons ziet verdwijnt ze.


Björköby, 30-4-2018

Kraanvogels

Geluidloos in de
ijle lucht een strakke V.
Ik ben even stil.

Björköby, 29-4-2018

Dichtertje

Al dichtend
dichter bij
een gedicht
te komen.

Dichter bij?
of
dichter zijn?

Nooit zul je 't
zeker weten.

AvH, 2018-04-25

Lente?

De zon brandt
genadeloos
op het ijs
dat kreunend nu
en dampend nog
de strijd verliest.

Nömmen
ontwaakt!

AvH 2018-04-08