Mens

Soms, is er die lach
waarvan ik vrolijk word.
Schaterend, uitbundig, vrij!
Want een theoloog zien huilen
kan ik niet.

Twijfel, jarenlang, over wat
de essentie is van bestaan,
van zijn, van betekenis?
Maar een theoloog zien huilen
kan ik niet.

Alles heeft hij overwogen,
uitgekauwd, doorgeredeneerd
voor wie, waarom?
Maar een theoloog zien huilen
kan ik niet.

Voeten in de aarde!
Er zijn
voor wie dat nodig heeft.
Zo simpel ook
en juist
voor die de jouwe zijn.

En dan die theoloog, vooral die mens, zien lachen!
Dat kan ik, dan ben ook ik gelukkig.

AvH, 18-5-2016 (2018-04-08)