Ik heb een kind getrouwd.

Er blijft een kind in elke vrouw.
Soms zichtbaar nog, maar meestal niet.
Te veel gezien, te veel verdriet?
Bedolven onder wat ze weten wou?

Ze leeft, ze ziet, ze is, maar dan
is leven anders dan gedroomd.
Hard, nuchter, van dromen afgeroomd.
Het kind in haar? Waar leeft het van?

Van hoop, van onverstoord vertrouwen
op die merel, die koolmees of die kat
die er altijd zal zijn op Ellens pad.
Het enige waarop ik nu nog kan bouwen

is, dat er dat kind nog is, zo puur en rein
en dat ik moet zorgen dat het er kan zijn.

AvH
3-5-2015