Gejat van Slauerhoff

In een gedicht daar kan ik leven,
daar is geen pijn,
daar kan ik zijn.
Geen lijf, geen angst, geen angst en beven.

Maar hier, op aard, daar woont mijn lijf,
bij dit gedicht en bij wat pijn
zonder die ik niet mijzelf zou zijn.
Ik ben, ik schrijf, en ondanks alles, blijf

in een gedicht?
Maar daar is zij niet
met wie ik al zo lang gelukkig ben.
Die mij, en ik haar, heb gekozen en
die mij nooit een ogenblik verliet.

In een gedicht kan ik niet altijd zijn.
Bij m'n geliefde wel, desnoods met ook wat pijn.

Björköby, 2016-02-04